EIA-tips van coaches voor coaches
NOBCO krijgt veel vragen van coaches die aan de slag willen met hun EIA-certificering. Daar zijn we blij mee, want zo zetten we met elkaar het coachvak professioneel op de kaart! Graag laten we coaches aan het woord die net hun EIA hebben behaald. Hoe hebben zij de certificering ervaren en welke tips hebben zij voor andere coaches? Deze maand de ervaringen en tips van Isabelle Hulsman.
Wie ben je, waar woon je en wat voor coaching bied je?
Mijn naam is Isabelle Hulsman. Ik woon in Bergen op Zoom en heb een achtergrond in het internationale bedrijfsleven. Sinds 2011 bied ik individuele coaching voor medewerkers van organisaties in de commerciële sector, maar ook in de zorg. Dat gaat over persoonlijke effectiviteit, zingeving, stress en burnout, trauma, verlies en rouw, maar ook conflicten. Hier komt mijn ervaring als mediator van pas.
Wat was voor jou de reden om EIA-certificering aan te vragen?
Dat was in eerste instantie dat NOBCO daarom vroeg én omdat ik me wilde onderscheiden op de zakelijke markt. Aantonen dat ik professioneel met mijn vak bezig ben. Ook al vragen mijn opdrachtgevers niet om certificering, ik merk dat ze het wel waarderen. Het sluit aan bij de kwaliteitstrajecten waar ze zelf mee te maken hebben.
Hoe heb je het voorbereiden van je EIA-aanvraag en het assessmentproces ervaren?
Ik vond het een intensief en langdurig traject. Ik had geen EQA-opleiding gedaan en stak in op certificering op SP-niveau. Het was voor mij een gigantische klus om alle informatie over mijn coachtrajecten, mijn scholing en mijn intervisie op een rij te zetten.
Ik deed ook mee aan een trail challenge. Dat vond ik heel helpend. Ik kreeg meer idee bij wat er gevraagd wordt. Bijvoorbeeld hoe schrijf je een leerjournaal en hoe vul je een competentieoverzicht in.
Enkele maanden later leverde ik mijn aanvraag in. Het duurde even voor ik reactie kreeg. Die was dat ze het Senior Practitioner-niveau soms wel en soms niet in mijn aanvraag zagen. Dat vond ik best pijnlijk. De dialoog met mijn assessor vond ik oké, ik voelde me veilig, maar tegelijk voelde ik dat ik beoordeeld werd. Ik liep daar soms wel in vast. De uitslag kwam niet helemaal als een verrassing: ik kreeg Practitioner-niveau toegekend. In eerste instantie was ik teleurgesteld en voelde me persoonlijk afgewezen. Maar dat maakte na enkele weken plaats voor een ander gevoel. Ik las het assessmentrapport nog eens door en zag dat dit opbouwend en richtinggevend was. Meer ‘je bent er bijna’ en ‘hierin kun je je nog verder ontwikkelen’. Ik pakte de handschoen op en ben met een supervisor aan de slag gegaan met m’n ontwikkelpunten. En in dat groeiproces heb ik nu zo’n plezier! De certificering op SP-niveau die komt er wel, maar ik heb daar nu geen haast mee, want ik geniet van de reis.
Hoe zou je een collega coach motiveren voor EIA-certificering?
Gewoon doen! Het geeft je zoveel inzicht in wie je wilt zijn als coach en wat je te doen hebt om daar te komen. En gebruik het als keurmerk naar je opdrachtgevers. Dat wordt gewaardeerd. En haal je niet het gewenste niveau, baal even, maar pak dan de handschoen op om je verder te ontwikkelen.
Heb je een tip voor collega coaches die certificering overwegen?
Begin maar gewoon. Doe mee met een challenge voor extra begrip en samen optrekken. En neem op zeker moment een supervisor in de arm voor het versterken van je professionele ontwikkeling.
Lees hier meer over Isabelle.
